Nie wiem co się dzieje (oderwiemy tę bandę od koryta)

O tym, że dziesiątego listopada dwatrzynaścieroku, pojechało się szur-szum w liście i w leśne majestaty około dwunastej w południe, przy spadających chmurach burzowych w nadziei, że te cumulusy zmienią się w jobtwojumać i zastygną w odpowiedniej chwili w mym jednookim spojrzeniu a tu stało się inaczej, bowiem na drugiej godzinie, słońce rozświetliło wszystko i wszystkich i gdy weszło się po schodach do leśnej-sówki, zobaczyło się ciasto drożdżowe tyle co wyjęte z lodówki, jego miszenie, cięcie, nadziewanie, zakręcanie, wypiekanie, lukrowanie...zobaczyło się smaczności i poczuło się siłę w sobie, po czym wyjęło się sztandar dwukolorowy z napisem o treści: już niedługo tak będzie...

Dopisek szprychowy: dziś skromne piętnaście, ale zawsze piętnaście w powietrzu a nie dwadzieściaczteryztefałen.