Gwdy błękitne okiennice - część trzecia

Dziś Andrzejkowo-wyspowo.

Andrzej z bierzmowania

Piła - wyspa. O oddali Starostwo Powiatowe.

Gdwa.

Wyspa - fontanna. Znowu nieczynna.

Budynek Starostwa z mostu.

Barka.

Hotel Gromada.

Stanisław. Na piąte miał podobno Andrzej.

Gwdy błękitne okiennice - część druga

Opowiadam dalej pilskie klimaty i niebo i ziąb a grzanie słońca nader i nawet nie starać się cokolwiek naprowadzać, by Wolsztyn miasto, do miasta Piła zbliżyć, gdyż pozytyw tegoż jest tylko we mnie i niech tak zostanie.

Piła nad Gwdą. Z Bulwarów na most przy ulicy 11 listopada.

Kłet w tujach czy czymś, przy Bulwarach.

Z ulicy 11 listopada w Bulwary. Po lewej Muzeum Staszica.

Bulwary, od ulicy 11 listopada.

Stanisława Kostki kościół od 11 listopada.

Dom Staszica, przy ulicy Browarnej (!)- tu się urodził.

Rowerowo...yeah.

Klub zwany Młynem, teraz Molino, przy Rondzie Solidarności.

Kładka na Wyspę od ulicy Dąbrowskiego.

Wyspowo.

Gwdy błękitne okiennice - część pierwsza

Opowiedzieć wielkopolskie miasto Piła tyle ile się da i tyle ile pozwoli Gwda, zaznaczając na marginesie wykrzyknikowo i z podkreślnikiem, że rok temu nie myślało się o ponownym pobycie nad tą rzeką tak szybko i to w dodatku z noclegami prawie pod mostem i wykorzystać to spostrzeżenie i doświadczenie przy lepszej, pierwszej okazji, gdy będzie się pisać o zaskoczeniach i zaskoczeń czarze, czyli o tych wszystkich chwilach, które dopadają mnie codzienną bezustannością.

Piła, rzeka Gwda, kładka pomiędzy Bulwarami Chattelerault a Walki Młodych i kościół p.w. Św. Stanisława Kostki.

W kierunku przeciwnym, czyli południowo-wschodnim. Most na ulicy Okólnej.

Kładka do ulicy Walki Młodych.

Kościół Św. Stanisława Kostki.

Spałem w Pile

Miasto Piła nad Gwdą. W oddali most na ulicy 11 listopada.

Wolsztynówki - chwilówki: aleja

Jakoś szerokim łukiem minąłem tegoroczny Park w Wolsztynie. Ale chodzę tam. Bo mi po drodze. Bo mi po sercu i rozstaju.

Wolsztynówki - chwilówki: żukstory

Zatrzymał się dosłownie na chwilę a ja byłem tam gdzie miałem być, czyli na Placu Kościuszki w Wolsztynie. 

Za kilka godzin, będę na Placu Staszica...w Pile.

Pierniki-bielniki

Bez zbędnego chwalenia. Te pierniki robią furorę co roku, kiedy ich czas nastaje. A nastaje na początku grudnia, by w okolicach Świąt Bożego Narodzenia, trafiły do brzuchów. Pasich.

Przepis na ten wypiek pochodzi od mojej mamy, którą corocznie raczymy odpowiednią porcją, gdyż sama o nim zapomniała jak przyznaje, wiele, wiele lat temu. Zatem.

Etap I mieszający: do miski 1kg mąki, 1 łyżeczkę sody, 1 łyżeczkę amoniaku i 2 łyżki zwykłego kakao. Wymieszać.

Etap II gotujący: do garnka 17 dag margaryny, 1 opakowanie przyprawy do piernika, 1/3 szklanka wody, 1 szklanka cukru, 1 słoiczek miodu sztucznego (280 gram~średnio na jeża). Zagotować i mieszać od czasu do czasu aż wystygnie.

Etap III ubijający: 3 jajka (a jajko to białko i żółtko), 0,75 szklanki cukru. Wykoglować-moglować.

Etap IV łączący: do części wymieszanej (I), wlewamy ostygniętą część zagotowaną (II). Po dokładnym wymieszaniu dodajemy część ubitą (III), po czym ponownie wyrabiamy. Powstaje ciasto.

Etap V wycinający: odcinamy dowolną część ciasta i wałkujemy do grubości nie większej niż 0,5 cm, po czym wycinamy foremkami.

Etap VI wypiekający: wycięte surowe ciasto układamy na blachę i wkładamy do piekarnika nagrzanego uprzednio do temperatury 200 stopni na 12 minut. Grzanie góra-dół. .

Etap VII upiększający: wypieczone dekorujemy i tutaj następuje dowolność. Lukier, polewa czekoladowa, posypki na to różnorakie. Smaczne są świeże a jeszcze bardziej gdy "wciągną" wilgoć z otoczenia, czyli po kilku tygodniach. 

Wolsztyn - moje miejsce na ziemi

Po przebudzeniu

O powrotach nie w porę i zasypianiu nad ranem, o myślach trzcinowatych i zamglonych, o wycinaniu pierników pachnących cynamonem i imbirem i "zastygłych w pozach" jesieniach, które już w niedzielę a potem we wtorek a wcześniej w poniedziałek się zobaczy pilsko i gwdowsko.

Tłoki i inne mżawkowe uroki (część druga).

Zaczyna mżyć. Za wiaduktem rozwidlenie: asfaltówka w prawo do Stodolska, w lewo polówka do drogi Rostarzewo-Głodno a pośrodku w towarzystwie sosny, drewniany krzyż słusznych rozmiarów. Wybieram lewkę i ponownie po stu metrach zatrzymuję koliflałera, bo nie mam zamontowanych wycieraczek przy okularach. Spoglądam jeszcze w rostarzewskie wieże kościelne, na których tle szynobus pędzi mile i dźwiękuje przed przejazdem kolejowym. Ruszam do Głodna, przejeżdżając przez wieś kieruję się na zachód do Barłożni Gościeszyńskiej i dalej lasem do Nowych Tłok. Tam sowy-czubajkowe-kanie napotykam, w trawie przymilone o zerwaniu marzące, jeszcze przed zimą. Przecinam trzystapiątkę i chorzemińsko okrążam po swojemu Jezioro Wolsztyńskie. Mam raczej wszystko mokre z obłoceniami - parując przy tym radością.

Wiadukt - Rostarzewo a Stodolsko...

...i w kierunku przeciwnym, ulica Szkolna.

Sosna i rozstaje.

Rostarzewo.

Dopisek szprychowy: w sumie 24 kilo, w mżymżawce, spokojnie i listopadowo. Byle tak dalej.