Pętla borujska

Boruja od Nowej Tuchorzy.

Boruja - stamtąd przydreptałem.

Z tego samego miejsca tylko na wschód - droga do Borui Piaski. Nad jezioro.

Ależ mnie ciągnęło w borujowe klimaty, ciągnęło jak nic na tym świecie albo prawie jak nic więcej (nie pisać o tym co jeszcze ciągnie i tym podobne) - od dłuższego czasu, ale to zawsze coś, zawsze pod wiatr i przeciw wichrom i zawsze jakiś niepozwalający paluch mi kiwał, sprzeciwiając się pomysłom wiadomym. 

Boruja Piaski, tak zwana dzika plaża.

 

Dziś wsiadając na koliflałera, obolały po przedwczorajszym ataku na musculus qadriceps femoris, zamierzałem w rytmie obieraniabanana przejechać się to tu i tam. Już na pierwszym zakręcie wspomniałem w myśli o odbywających się w sąsiedniej gminie uroczystościach Święta Świni. Wpadło mi w łeb: na drogach będzie pustawo, jedź chalupczoku do Borui.

Jezioro Białe czyli Kuźnickie.

 

I chalupczok pojechał. Faktycznie, arterie niewielkomiejskie były pustawe co oznacza, że bezpieczne, co oznacza, że miałem rację. Pogoda idealna słoneczno-chłodno zawiewana.

I pomyśleć, że dzień tak paskudnie się zaczął....

Droga wcaleniemordęga do trzystapiątki asfaltowej.

Z tego samego miejsca w przeciwnym kierunku.

Zapisek szprychowy: wedle mapy wyszło 40.1 km co dało czas z zatrzymaniem na zdjęcia 1:52:34. Następnym razem pojadę tam po chlebuś.