Wszystko na opak (a ciemu one tu)

Przy betlejemce na ulicy Rynek 1 w Wolsztynie, stanęła tradycyjnie betlejemka nr 2 tejże zimy. Numer dwa składa się z trzech deweloperskich mieszkań. Centralne przeznaczone na rodzinę Józefa i Maryi uwiecznione w lipowe figurki, ustawione na sianku. Pomieszczenie po prawej (patrząc na wprost), bywa zazwyczaj puste, lecz zawiera pewną ilość z wyglądu suchego sianka. Pomieszczenie skrajne lewe zajmują trzy zającowate króliki. Udało mi się je sfotografować w rozwidleniu skrajnym. Parę dni wcześniej, gdy temperatura wieczorna śmiało lgnęła do dwudziestu minus, te trzy futerkowce miały się bardzo "ku-sie" i ich szereg był bocznozwarty.

Zwierzęta futerkowe (w tym i ludzie) winny wystawić się raz po raz na mrozik - nie mam w tym żadnej wątpliwości. Lecz dziwne zastanowienie dopadło moją głowę, dziwna bezmyśl (i nie było to spowodowane sylwajstrowo-noworocznym szampanieniem), gdy mój niespełna trzyletni synek zapytał:

- a ciemu one tu?

Cóż ja mogłem temu ciekawskiemu chłopakowi powiedzieć? Cóż ja mogłem? Miałem na języku parę zdań, zwrotów i przyimków sympatyzujących. Ale raczej nie zrozumiałby. Trudne bowiem słowa miałem na jęzorze. Przyszła mi z pomocą kobieta, opatulona bardziej niż ja i te króliki, która powiedziała do wystającego spod połów brązowego płaszcza do kolan futerkowca (raczej był to pies lub jego żeńska odmiana):

- niech se tu te samochody wstawią i te dupy z akumulatorami odkryją.

Jaś udawał, że nie słyszy tych słów. To znaczy ja udawałem, że ich nie słyszę a on nie domagał się od "pani" jakiegoś wyjaśnienia.  Odpowiedziałem naprędce:

- bo one tu...i poszliśmy szukać kaczek...