"...Jest noc i nie ma w niej czułości. Patrzę na innych. O usnąć! Usnąć w tej zawsze przeklętej godzinie! Usnąć, by niczego nikomu nie zazdrościć. A potem obudzić się. Obudzić się potem, kiedy już nie będę myślał, nie będę wędrował, nigdy już nie będę wędrował ani w myślach. Ktoś podejdzie do mnie, weźmie za rękę, zaopiekuje się mną, weźmie mnie za rękę i powie...zamknij oczy. Będę ci wszystko opowiadała...".
sobota, 27 lutego 2010
Bedę ci wszystko opowiadała
Etykiety:
Jezioro Wolsztyńskie,
Karpicko,
Stachura,
Tumidaj,
Zima
Lokalizacja:
Karpicko, Polska
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
0 pisz śmiało:
Prześlij komentarz