Mglij mnie

O poranku przy mgły opadaniu, kiedy to w zupełności się szło i ze zgodą na wieczór i sen wieczorny, ale najpierw ten mleczny przedpołudniowiec chciało się wychwalać na głos i to nic, że się samego siebie, w najdorodniejszej postaci, schowało w zakamarku płaczącej wierzby jakiejś i to nic, że się tak schowa------wszy gadało się do siebie czasami wierszem albo lepiej napisać, rymem, którego się nie.
Pamięta. 

"Pamiętam, ten dzień....jak dziś padał deszcz..." 

O poranku, przy ciśnienia krwi opadaniu, kiedy to w zupełności swojej, myślami szło się lasem a potem znowu lasem i w towarzystwie tego wielce dorodnego Pana Wspomnienia jak go się nazywa na co dzień, który o poranku, przy mgły opadaniu nierzadko mnie atakuje a ja jego także i ciągłym zastanawianiu nad słowami arteckiego-bareckiego, który znad tuchorskiego stołu rzekł: Bóg nie zna czasu. 

I te słowa jeść jak mgłę...