czwartek, 3 listopada 2016

Architektura

To jaka smukłość teraz
któryś poczęty jest
przez starożytny niepokój drzewa
jak cerkiew albo dzwon
o gałąź wystającą nad kopułą

jak gdyby już utrata nadziei
o gałęzi oliwnej
to jaka smutność teraz

a przecież mogłeś drzewo rozpoczynać
od gniazda tak sądzę
żeby i nieśmiałość i podbródek
ukryć wysoko w tym stylu
Tekst: Sted
Kadr: Park w Wolsztynie

1 pisz śmiało:

Ronda pisze...

Przepiękny wiersz :)