"...Tymczasem człowiek potrzebuje piękna. Ale prawdziwe piękno potrzebuje również człowieka, potrzebuje go z całej swojej natury, bez reszty, zachłannie, jak, bo ja wiem co, może niestosowna to czułość, wybaczcie, ale jak bez mała dziecko matki. Nie jest w stanie obejść się samo sobą, nie potrafi istnieć ani poza człowiekiem, ani ponad człowiekiem. Staje się po prostu bezradne, godne jedynie współczucia. Cóż zatem może być jego miarą, spytacie? Może właśnie to, czy nam pozwala i na ile współcierpieć z sobą, czy czujemy się mu potrzebni, czy pragnie choćby naszej wyrozumiałości...”
Kadry z wolsztyńskiego parku.
Tekst: Wiesław Myśliwski.
1 pisz śmiało:
Pięknie wygląda park pod białą pierzynką.
Prześlij komentarz