"...Jak się mam z wami podzielić moim słyszeniem? Czy nikt z was nie chce wiedzieć naprawdę, co się z nami dzieje? Żyjemy. To prawda. Święta prawda. Tylko co z tego. Czy my chociaż wiemy, że żyjemy? Czy tylko przywykliśmy, że żyjemy? A może i tego za wiele już dla nas? Może i to przyzwyczajenie jest już ponad siły nasze? Może poddaliśmy się mu tylko, sądząc, że ono nas od wszystkiego uchroni? Może więc tylko udajemy życie? Wielkie nasze życie. Nasze życie syte, wesołe, uspokojone. Eh, życie nasz, życie, życie, pawiu nasz tęczowy. Ale czy wiemy chociaż tyle, chociaż tyle, że mniej już człowiek wiedzieć nie może o sobie, kiedy nas prawdziwa wesołość ogarnia, a kiedy pusty śmiech. A przecież tylko wtedy naprawdę człowiek żyje, kiedy wie o tym...”
Tekst: Wiesław Myśliwski
Kadr: wyspa Tumidaj na Jeziorze Wolsztyńskim
0 pisz śmiało:
Prześlij komentarz