człowiek sam dla siebie

„...Nie mówiąc już, chociaż może się to wydać niedorzeczne, że nie mieścimy się we własnej pamięci. Pamięć jest nieledwie cząstką naszej przestrzeni. A jak rozległa to przestrzeń, nie wiemy. Czasem sny ujawniają nam jakiś jej skrawek, czasem objawia się w jakichś nieokreślonych przeczuciach, w przypływach, odpływach wiary, niewiary w sens, bezsens istnienia, w pragnieniach nie wiadomo czego, jakby tę naszą przestrzeń wyznaczał nieustający lęk. Przed czym? Każdy z pewnością pomyśli, przed śmiercią. Otóż nie. Tym nieustającym lękiem napawa nas to, że jesteśmy, a nie jesteśmy w stanie sprostać temu, że jesteśmy. 

Wielkie to brzemię - sam dla siebie człowiek...”

Park Miejski w Wolsztynie

Tekst: Wiesław Myśliwski

zostanę

"...Nie bój się, niczego nie chciałem od ciebie. Chciałem tylko, żebyś się tu zjawił. Bo smutno mi samemu. Czekam, że może ktoś przyjdzie, powie jakieś słowo, pocieszy. Ale nikogo, nikogo. Że może ty przeczujesz mnie jak pies i sam przyjdziesz, choćby tylko spytać, czy mi czego nie potrzeba...mnie nie tak łatwo się pozbyć. Ja, choćbyś mnie z pamięci sobie wydarł, to w pokorze twojej zostanę, w niedoczekaniu twoim, w strachu twoim, w snach, a może i w tęsknocie twojej..."

Tekst: Wiesław Myśliwski

Kadr: pomost na tzw. cyplu nad Jeziorem Wolsztyńskim.

Pawiu nasz tęczowy

"...Jak się mam z wami podzielić moim słyszeniem? Czy nikt z was nie chce wiedzieć naprawdę, co się z nami dzieje? Żyjemy. To prawda. Święta prawda. Tylko co z tego. Czy my chociaż wiemy, że żyjemy? Czy tylko przywykliśmy, że żyjemy? A może i tego za wiele już dla nas? Może i to przyzwyczajenie jest już ponad siły nasze? Może poddaliśmy się mu tylko, sądząc, że ono nas od wszystkiego uchroni? Może więc tylko udajemy życie? Wielkie nasze życie. Nasze życie syte, wesołe, uspokojone. Eh, życie nasz, życie, życie, pawiu nasz tęczowy. Ale czy wiemy chociaż tyle, chociaż tyle, że mniej już człowiek wiedzieć nie może o sobie, kiedy nas prawdziwa wesołość ogarnia, a kiedy pusty śmiech. A przecież tylko wtedy naprawdę człowiek żyje, kiedy wie o tym...”

Tekst: Wiesław Myśliwski

Kadr: wyspa Tumidaj na Jeziorze Wolsztyńskim

zwłoki...łódzkie

„...Kim jesteśmy, to nie znaczy, czego doświadczyliśmy, przez jakie radości, troski, rozpacze przeszliśmy, przez jakie marzenia, pragnienia, niespełnienia, rozczarowania, zawody. Lecz na ile to wszystko przybliżyło nas do zrozumienia, czym jest nasz los. Los nie jest nam bowiem dany z tytułu urodzenia, dane nam jest tylko życie. Los natomiast to zdolność wyobrażenia sobie naszego życia w wymiarach przeznaczenia. A to bardzo trudne i może nie każdego na to stać...”

Tekst: Wiesław Myśliwski

Kadr znad Jeziora Linie Duże

Kanał Dźwiński

Droga nr 314 relacji Świętno - Kargowa, przecina Kanał Dźwiński, łączący od północy - Północny Kanał Obry (w pobliżu Kopanicy) i rzekę Obrzycę, na południu (w pobliżu Karszyna). W 1960 roku, Kanałem przepływał Karol Wojtyła, pokonując Lubuski Szlak Wodny, o czym informuje tablica postawiona w 51 rocznicę tego wydarzenia oraz inne gadżety. To też tutaj przebiega granica województw lubuskiego i wielkopolskiego i granica moich myśli i wrażeń. Przesadził autor zapisu wspomnianego "tablicowego", iż "obecnie bez większych utrudnień można przepłynąć kajakiem do Kopanicy". Cóż...musimy przyzwyczaić się przez najbliższe lata do "prostego w niemożliwym".

Motywy ulubione - Krzewina

Był trzy dni temu, ale to było już trzy dni temu...

cisza...

„...bo tylko cisza godna jest słów, tylko w ciszy słowa znaczą to, co się przez nie pragnie. A kto zna dobrze wieczorną ciszę, ten wie, że się ta cisza sama wsłuchuje w człowieka, w jego milczenie, w myśli, życzenia. W tej ciszy słychać, jak stół stoi, jak obrazy wiszą na ścianach i jak garnki obsychają na kuchni, a mleko zsiada się w gliniankach, słychać jak mróz bierze na noc i ogień stygnie pod blachą, jak się nafta w lampie z płomieniem liże, a pisklęta klują się z martwoty w opałce pod stołem. W takiej ciszy rodzą się przeczucia, szmery przemieniają się w przestrogi, a senność w śmierć...”

Tekst: Wiesław Myśliwski

Kadr...Leśnictwo Krzewina

Może jeszcze tylko sny są nasze?

"...Żyjemy w tym, co opowiedziane. Świat jest tym, co opowiedziane. Dlatego coraz ciężej żyć. I może tylko sny stanowią o nas. Może jeszcze tylko sny są nasze?"

Tekst: Wiesław Myśliwski
Kadr z Leśnictwa Krzewina

Kamień na kamieniu

"...Ale dalej jej nie goniłem. A leć, pindo, ani mi się śni cię gonić. Każda by tylko chciała, żeby człowiek był inny. A jaki ma być inny? I czy może być inny od siebie? Jest taki, jaki jest, i już musi taki być. I wróciłem na zabawę..."

Tekst:Wiesław Myśliwski.
Kadr: trawostan w Leśnictwie Krzewina..

Ostatnie rozdanie

„...Co prawda, zdjęcia nie zastąpią słów, lecz ratują przed ich brakiem. Powiedziałbym wbrew sobie, bo nie znoszę oglądania zdjęć. W ogóle nie rozumiem tej pasji, żeby tak rzec, pstrykania, która stała się dzisiaj tak powszechna, że zakrawa na coś w rodzaju epidemii. Człowiek, który nie ma aparatu fotograficznego i nie pstryka bezustannie, wydaje się nie z tej epoki. Gdziekolwiek się pojedzie, ma się wrażenie, że te nieprzebrane tłumy przewalają się z miejsca na miejsce, żeby tylko pstrykać. Na wszelkich szlakach, w miastach, miasteczkach, w górach i dolinach, na lądzie, morzu, w powietrzu, na ślubach, pogrzebach, w chorobie i zdrowiu pstrykają i pstrykają. Nawet w ustronnym miejscu nie spotka się człowieka, który by nie miał aparatu fotograficznego. A potem godzinami oglądają, jakby nie dość mieli siebie. Gorzej, zanudzają i innych. A czasu i tak nie da się zatrzymać, czas ma za nic nasze zdjęcia. Czas wręcz drwi z naszych zdjęć...” 

Tekst: Wiesław Myśliwski

Wolsztyn, promenada.

Bohaterów Bielnika w błocie zanika

Kolejna odsłona remontowanej ulicy Bohaterów Bielnika w Wolsztynie.Od Chorzemina do Niałka Wielkiego.

Krzyż w Nowym Jaromierzu

Na skrzyżowaniu dróg Wilcze - Kargowa a Nowy Jaromierz - Obra Dolna, w pobliżu posesji nr 1 w Nowym Jaromierzu stoi krzyż z Jezusem Ukrzyżowanym. 

Tam też, nieopodal, pomiędzy trzema dębami, znajduje się betonowy cokół - zapewne pozostałość po wcześniejszym sacrum.

Droga do Wilcza

O tej wsi, położonej ze 13 kilometrów na południowy-zachód od Wolsztyna, pisano już w 1311 roku jako Vilzeke. Jak większość wiosek w okolicy stanowiła ona własność cystersów oberskich - do początku szesnastego wieku. Droga biegnąca przez Wilcze, obecnie oznaczona nr 314 prowadzi na północny-zachód do Kargowej a w kierunku przeciwnym do Świętna. Dookoła niewielu już pozostałych domostw wilczeńskich jest sporo wody i jeszcze więcej lasów. 

Przepiękna okolica - jednym słowem - do której mam tak zwany żabi skok, dlatego hop...