Beksa

"Mam dosyć wspomnień,
że ktoś mnie goni,
że brak mi tchu.

Wciąż słyszę i zasłaniam się, zasłaniam się.
Zawinięty w środek z cieniem wokół powiek,
strach rozpycha zaciśnięte dłonie.

Podobno gdy umierasz,
lecisz sobie, lecisz.

Już, już, już,
nie wytrzymuję tempa,
wszystko, kurwa, skręca.
Straszna chała w głowie,
więdną nasze lilie,
więdną gdy odchodzisz.

Tak mam -
- nie rozmawiam z nikim, z nikim się nie dzielę.
Tak mam -
- zachowaj resztę, wynoś się ze mnie.
Tak mam -
- nie rozmawiam z nikim, z nikim się nie dzielę.
Tak mam -
Zachowaj resztę, wynoś się, wynoś.

Mam dosyć wspomnień,
z trudem ogarniam własny dom.
Mógłbyś zapamiętać mnie innego, mnie innego...

Już, już, już,
na twarz nakładam brokat,
mylą mi się słowa.
Czego chciałaś mamo,
tego już nie zmienisz,
wszystko się już stało".

Do piosenki Artura Rojka - wolsztyńska promenada.