Uspokojenie

Wydarzyła mi uspokojenie ta chwila

i kamień odwalić od tajemnic

i kamień odwalony ucałować

i zajrzeć w jaskinie moje tajemnice

Cicho jest niepomiernie i mężność

w domostwach moich kościach

obiegły mnie w koło zwierzęta

tańce lekkie odprawiać radosność

Nieprzebrana jest chwila wiersza łaska

która mi skinąć bym w sobie popadł

i tam ujrzanym więcej nie płakał

i podziękował weselnym raz płakaniem

i wyszedłem na łąki

"Kiedy bliskie poecie osoby stwierdziły w niedzielę 22 lipca (1979 roku), że Stachura nie przebywa w szpitalu i nie ma go w warszawskim mieszkaniu na Rębkowskiej (telefon  nie odpowiadał, drzwi były zamknięte na klucz) - wszczęto poszukiwania i sprawdzanie miejsc w których przypuszczalnie mógł przebywać. 24 lipca zdecydowano się wyważyć drzwi na Rębkowskiej.

Edward Stachura już nie żył".

Wiersz Edwarda Stachury pt. Uspokojenie. Poniżej fragment książki Mariana Buchowskiego - Stachura biografia i legenda. Na fotce, bocznica kolejowa w mieście Wolsztyn.